text...text...text

kung ano ang ingay ng CP ng frend ko yesterday, syang tahimik naman ngayon...isang nakakalokang pangyayari sa frend ko..dahil sa kaloka nyang bayaw na nag miskol ky mystery..hayan tuloy..napatawag ito sa frend ko..at isa pang nakakalokang daldal ang inabot nya ky mystery...nasabi tuloy ng frend ko -

frend: daldal ka ng daldal, para kang babae..ano bang problema?namiskol ka lang ganyan ka magreact

mystery: eh panu namn, nag miskol ka ng madaling araw, malay ko ba na may emergency ka..natakot lang ako, baka kung anu nangyayari syo.

napatawa ng malakas ang frend ko at isang malaking tanong ang pumasok sa isip nya

frend: CONCERN, kailan pa?"

(pwede ba yun? maging concern ka sa taong 4 na taon mo nang hindi nakakausap, hindi nakikita?prang hindi kapanipaniwala..kung hindi nga lang sa maling miskol eh hindi mo maaalala, tapos concern pa?heler!!!)

mystery: pwede ba kitang makita..pwede ba akong pumunta dyan sa opis nyo?namimis na kasi kita

(namimis?gusto yata ni mystery na patawanin ng malakas yung frend ko...at gusto nya pang makipag kita..hindi ginusto ng frend ko kasi nga, xempre andun pa rin yung sakit ng nakaraan..at ngayong ok na yung frend ko eh guguluhin na naman nya)

frend: palibhasa wala kang nararamdaman..palibhasa, hindi ka nasasaktan, panu mo nasasabi na gusto mong makipagkita, nakalimutan mo na ba mga nangyari?

mystery: sino sabi sayong hindi ako nasasaktan?akala mo lang hindi ako nasasaktan, natural masakit para sa akin lalo na pag nababalitaan kong may BF ka or my kinakasama
remember, kaya hindi ko pinirmahan ang sinasabi mong "separation documents", kasi ayaw kong mag-asawa ka ulit, ayaw kong magka BF ka, malay mo magkabalikan tayo..alam ko naman na hindi mo ako mapapatawad sa mga ginawa ko sa inyo ng anak natin..pero sana, wag na tayong mag away..isipin pa rin natin yung pinagsamahan natin, alang-alang sa bata.

frend: napatawad na kita...matagal na kitang napatawad, ayoko rin naman ng may kaaway..ayoko rin nagtatanim ng sama ng loob.

(totoo nga kaya?)

frend: pero kailangan mo ng kalimutan yung pinagsamahan natin kasi ako pilit ko na yung kinakalimutan..para wala na tayong panghawakan..para wala ng masaktan..

mystery: kung yan ang gusto mo, bahala kang mag isip nyan..bsta ako, hindi ko kakalimutan yung pinagsamahan natin at hindi ko talaga iyon makakalimutan..

frend: ***** naman, 4 na taon na tayong magkahiwalay, 4 na taon na tayong may kanya-kanyang buhay..naiisip mo pa na magkakabalikan tayo?

mystery: yung iba nga 5-10 taon na magkahiwalay, nagkakabalikan pa eh..diba sinasabi syo ng mga kapatid ko yung pinapasabi ko na "wag kang mag aasawa, kasi babalik ako..sayo ako mamamatay.

frend: hahaha

mystery: bakit ka natatawa, seryoso ako, mis na talaga kita..pumayag ka na sana na makita kita, puntahan kita dyan sa opis mo..saan ba yan banda..wala bang magagalit pag nagpunta ako dyan? baka makita ako ng sumusundo sayo.

frend: hindi pa kasi ako ready na makita ka..natatakot ako

mystery: bakit ka natatakot?mamamatay tao ba ako?

frend: may sinabi ba akong mamamatay tao ka?!!hindi pa lang talaga ako handang harapin ka

mystery: siguro, kaya ayaw mo akong papuntahin dyan kasi andyan yung BF mo..sabihin mo na lang na "BOY" mo ako sa bahay nyo, para hindi nya malaman na ako ang asawa mo, pag nakita na kita, aalis na rin ako, gusto lang talaga kitang makita..

frend: bahala ka!!

mystery: saan nga yang opis mo?

frend: kung gusto mo talaga akong puntahan, aalamin mo kung saan mo ako makikita..sige na, marami pa akong ginagawa!!

at dyan natapos ang conversation nila..aminado naman si frend na may saya na bumalot sa kanya..pero andun pa rin yung takot...takot na masaktan ulit..saka, wala syang makitang effort kay mystery..at alam ni frend na hindi patalaga desidido si mystery na makipagbalikan, kaya hindi sya nag EEXPECT!!

hurting inside :-(

nagkaroon ako ng oras para bumisita sa mga kablog ko..pero ibang level itong araw na ito. nahalukay na naman ang puso ko, ang damdamin ko, ang buong pagkatao ko..

isa sa mga blog na nagpahirap ng kalooban ko ay ang post ni marlene..hindi ko sinisisi si binibining alindogan ha, hindi rin ako galit sa post nya...naramdaman lang talaga ng buong pagkatao ko..

galing ako sa broken family..kaya hindi ko naranasan ang magkaroon ng isang ama..7 years old pa lang kasi ako ng magloko si papa kaya pinaalis ni mama sa bahay...naisip ko lang, sana naging ganon din si papa, kagaya ng isang ama sa post ni marlene...siguro, hindi ganito kasakit yung nararamdaman ko..ang sarap sigurong magkaroon ng isang ama..haizzz..

napaisip rin ako..panu na ZJ ko? happy kaya sya? uu naman, alam ko masaya sya, masaya kami..mother and son nga eh..pero alam ko rin na darating ang panahon na hahanapin nya sa akin pudrabels nya..at hanggang ngayon eh hindi ko pa rin alam ang isasagot ko..sabi ko, bahala na..saka na ako mag-iisip ng isasagot ko sa kanya..kasi, hindi ko talaga alam kung panu eexplain, bata pa sya..4 years old pa lang, marami pang taon para mapaghandaan ko..alam ko happy naman sya eh..kasi ginagawa ko naman ang lahat para sa kanya..para sa kaligayahan nya, para sa kabutihan nya..pero sapat na kaya yun?

isa pang blog na medyo kumurot sa akin eh yung dalawang blog ni meliza..
wala naman tama sa pag-ibig..kasi kahit na mali ay nagiging tama..kaya mong gawina ng lahat, kaya mong ibigay ang lahat, kaya mong tanggapin ang lahat alang-alang sa pagmamahal..pero hanggang saan nga kaya yun?hanggang sa magsawa ka na? hanggang hindi mo na kayanin? hanggang pati ang sarili mo eh hindi mo na kilala? pero kailan mo malalaman na sawa ka na? kailan mo malalaman na hindi mo na kaya? kailan mo malalaman na hindi mo na kilala ang sarili mo? kasi, ang alam ko..pag nagmahal ako, walang hanggan (kaya!!)..

parang magkarugtong nga ang blog ni marlene at ni ish..kasi, gaya ng sinabi ko, hindi ko naranasan na magkaroon ng isang ama, kaya nasabi ko sa sarili ko na hindi ako magpapamilya, preo lecheng puso, tumibok at nagmahal ng sobra-sobra kaya nasasaktan...sabi ko noon, kung magpapamilya ako, pipilitin kong maging buo dahil ayaw kong maranasan ng magiging anak ko ang naranasan ko..pero, hanu at heto kami ng anak ko..ginawa ko ang lahat, alam ko sa sarili ko, ginawa ko ang lahat..pero panu mo ipaglalaban ang isang pagmamahal na alam mong ikaw na lang ang nakakapit at binitiwan ka na nya..panu mo pa sya ipaglalaban kung alam mong isinuko ka na nya..haizz..

pero gaya ng blog ni em...may gamot..may gamot sa lahat ng nararamdaman ng puso mo..MUSIKA!!
musika na mailalabas mo kung anu man ang nararamdman mo...musika na tumutulong para maalis ang kahit na konting sakit na nsa puso mo...musika na magpapasaya sayo sa oras ng kalungkutan..musika na magpapaalala sayo ng lahat ng pangyayari sa buhay mo..noon man o ngayon..

HAYAN..DAHIL SA MGA BLOG NYO..NAKAPAG POST TULOY AKO..HUHUHU...HEHEHE

Arte y Pico Award

Salamat kay Supergulaman for this Arte y Pico Award:

The rules of this tag are as follows:

1) You have to pick 5 blogs that you consider deserve this award for their creativity, design, interesting material, and also for contributing to the blogging community, no matter what language.



2) Each award has to have the name of the author and also a link to his or her blog to be visited by everyone.

3) Each award winner has to show the award and put the name and link to the blog that has given her or him the award itself.

4) Award-winner and the one who has given the prize have to show the link of “

Arte y Pico” blog, so everyone will know the origin of this award.

I want to pass this award to:

1. Marlene


2. Gelene


3. Emerald


4. Genyze


5. Cheenkeei

Lift up your hand

Life is not all that bad, my friend, hmmm
If you believe in yourself
If you believe there's Someone
Who walks through life without you
You'll never be alone
Just learn to reach out,
And open your heart
Lift up hands to God,
And He'll show you the way.

And He said, "Cast your burdens upon Me
Those who are heavily laden,
Come to Me, all of you who are tired
Of carrying heavy loads,
For the yoke I will give you is easy
And My burden is light,
Come to Me and I will give you rest."

When you feel the world
Is tumblin' down on you,
And you have no one
That you can hold on to,
Just face the rising sun
And you'll see hope,
And there's no need to run
Lift up your hands to God,
And He'll make you feel all right.

And He said, "Cast your burdens upon Me
Those who are heavily laden,
Come to Me, all of you who are tired
Of carrying heavy loads,
For the yoke I will give you is easy
And My burden is light,
Come to Me and I will give you rest."


Ito yung song na gustong-gusto kong naririnig or kinakanta everytime na iba ang pakiramdam ko..yung feeling na pasan mo ang lahat..yung feeling na ang bigat bigat sa dibdib..yung feeling na gusto mo ng sukuan..yung feeling na kailangan mo ng iiyak..para mabawasan yung bigat..at yun ang nararamdaman ko ngayon..


ang hirap talaga..ang hirap hirap..yung problemang hindi mo masulusyunan..yung hindi mo magawan ng paraan..na kahit na anong sikap mo, wala pa rin..na kahit na anong ikot mo, hindi mo pa rin mahanap yung solusyon..yung makakatulong sayo..


pinapakinggan ko ito ngayon, kasi feeling ko talaga sasabog na ako..


ewan ko..basta ang alam ko..MABIGAT TALAGA!!!sana mabawasan ng kantang ito yung bigat na dinadala ko..kahit konti lang..kahit na konting konti lang :(

More Award

Salamat kay Marlene at Genyze para award na binigay nila..nakakabagbag damdamin :-)






Rules:

Put the logo on your blog.
Add a link to the person who awarded it to you.
Link 10 other bloggers whom you wanted to share this award to.
Give a reason why you consider that person's blog cool.


at ito ay aking ipapamahagi kina -


Ms Em
Honie
Rohj
Marlene
Genyze
Krissel

kasi sila lang ang nagtitiyaga sa blogko..hehehe...lav ko lang talaga sila..

i'm so excited!!!!

thursday na!!!uwian na..wahahahha..hinihila ko na ang oras para makauwi na province.. sarap nito...long weekend..

sama ko noh?pinagpalit ko ang wednesday na holiday sa friday para sa pansariling kagustuhan..pero masaya nmn diba, kasi hindi putol ang pasok natin..i mean..tuloy-tuloy then long weekend..

pagbigyan nyo na ako:-)lam nyo naman kung ganu ko na ka miss tru lav ko eh.. masaya talaga ito..3 days kong makakasa ang palalav ko...3 days kaming magbobonding.. happy talaga kasi 1 month ko ng hindi nakikita si Zhion Jhiro (Z.J.) noh..xempre mis na mis ko na true lav ko..palalav ko..anak ko..junakis ko...bebe ko.. (iisa lang tinutukoy ko ha)..

pero wah pa ako na buy na mga bilin nyang ubong (pasalubong)..dunkin donut, choco mucho and stik-o..haizzz..maghahabol ako mamaya para maka buy, kasi pag ala akong dala, magtatampo talaga yun..

BILISAN NYO NA!!!UWIAN NA!! :-)

tag and tag

salamat kay Binibining Alindogan sa pag tag nya sa akin...

unti-unti ko ng napapakilala ang sarili ko dahil sa blog na ito, pero marami pa kayong hindi alam.. isa na rin itong dagdagan kaalaman tungkol sa pagkatao ko..

****************************

1. Link to the person who tagged you (see above).

2. Post the rules on your blog (this is what you are now reading)

3. Write 6 random things about yourself (see below).

4. Tag 6 people at the end of your post and link to them (This is only a game)

5. Let each person know they have been tagged and leave a comment on their blog

6. Let the tagger know when your entry is up.

***************************

munting pagpapakilala

1. super mapagmahal akong tao, lahat gagawin ko para sa mga mahal ko.
2. super tiyaga ako, kahit na naibigay ko na ang kanang kamay ko, kaya ko pang ibigay ang kaliwa para sa mga taong mahal ko.
3. super mapagpasensya ako, pero iwas ka pag napuno ako, kasi sasabog talaga ako.
4. super woman ako, hanggat kaya ko gagawin ko kahit na sagarin ko pa ang sarili ko.
5. super sentimental ako, lahat ng bagay na binibigay sa akin, kahit na kapirasong papel pa yan eh pag iingatan ko yan, kasi ganun ako magpahalaga, at lahat ng memories kahit na pangit eh nakatago pa rin sa puso ko.
6. super iyakin ako, akala nyo lang makulit at palatawa ako pero mababaw ang luha ko, na kahit nanonood lang ako ng t.v. eh mapapaiyak ako specially pag tungkol or usapang pamilya na.

****************************

tag ko rin sila

Rohj

Ems

Helina

Marlene

Genyze

para kay angel

kapraningan? Asa pa?

madalas akong manigarilyo sa baba ng office namin kasi nga bawal magyosi sa building kahit na sabihin mong nsa fire exit ka pa magyoyosi..kaya kailangan mo pang bumababa from 3rd floor para lang mag makapg isoy. dun ako nagpapalipas ng inis, asar at init ng ulo habang nagyoyosi..lalo na pag kumakalabog na ang keyboard ko or may slight akong nakakasagutan, bumababa na lang ako at nag iisoy para magpakalma..dun ako magaling eh..lol

pero iba ang pangyayari kaninang umaga..habang nag iisoy ako, may nakita akong lalake na nakatayo paharap sa shakeys..naloka ang lola nyo, kasi ang tayo or tikas nya eh pareho kay ogag (sa mga hindi pa nakakakilala kay ogag,mag survey na lang sa mga taong malapit sa akin..hehe). pero bigla ko ring binawi ang pagkagulantang ko, kasi nga naka long sleeves and naka slacks na brown si lalake, eh hindi naman nag susuot si paltat ng ganun eh (iisa lang si paltat o si ogag)...nag sideview si lalake, at nagulantang ang lola nyo...kumabog,nagdribol, sumabog ang dibdib kasi yung ilong ng lalake eh parang si kaaway talaga (si kaaway eh si ogag din..hehe)...sinabayan pa ng buhok na kaparehong kapareho ng buhok or gupit ni ogag..
grabe talaga...as in grabecious..akala ko talaga sya...ng biglang humarap si lalake, humalagpak ako sa tawa at kahit si kuya guard eh nagulat sa akin..natawa ako kasi hindi naman sya at natawa lang ako sa sarili ko kasi naiisip ko pang pwedeng pumunta si paltat pero alam ko namang napaka imposible...hehe


PRANING!!!ASA PA!!!SHUNGAERS talaga ako para mag isip pa ng mga ganung bagay...
dahil alam na alam ko naman sa sarili ko na imposible ng mag krus pa ang aming mga landas..
ahahahah!!!goodluck na lang talaga sa kapraningan ko!!!

sinundan pa ng chicken wings ni angel..

**kung anu man ang nakapaloob sa chicken wings na yan..mailalathala ko rin yan sa blog ko..at sana lang maalala nyo pa na may pending word pa na chicken wings ngayon sa entry na ito**..hehehe

tag by supergulaman

----start copy here-----









Thanks to supergulaman for this great Award

I love the blogs of these people and I'm glad to pass this award onto them! All they need to do is to leave the following message on their post when they pass the award on to their chosen eight bloggers.

They all are charmed with the blogs, where in the majority of its aims are to show the marvels and to do friendship; there are persons who are not interested when we give them a prize and then they help to cut these bows; do we want that they are cut or that they propagate? Then let's try to give more attention to them! So with this prize we must deliver it to 8 bloggers that in turn must make the same thing and put this text.

I'm passing this award to:
----end copy-----

• Reality Mining


• Super Gulaman


• Honie's Confession


• Binibining Alindogan


• ♥~♥StylishchiicQ♥~♥


• Cheenkeei.page
• Worth It

"AKING INSPIRASYON"

Pakagising ko last Sunday morning, nabasa ko ang text ng mama ko. Pinapatawag daw ako ng anak ko, xempre nataranta na naman ako kasi si Z.J., ang pinakamamahal kong baby ang gustong kumausap sa akin. Kasi yung anak kong yun, pag hindi ka nya type kausapin sa cp, khit na ano pang daldal mo, hindi ka talaga nya kakausapin, kasi istorbo ka lang sa paglalaro nya. Kaya pag sya ang nagpapatawag, tarantasious talaga ako, kasi dadaldal yun. Nung pag tawag ko, nagsalita sya agad.. "hello, mama, kumakain ako" "sinangag at tinapa, niluto ni lola taba" "ma, kailan ka uuwi, kasi gusto ko na ng dunkin donut at choco mucho" sa kadaldalan ng anak ko sa kung anu ano pang kwento nya, isa lang nasabi ko.. "malapit na akong umuwi, cge dalhan kita ng "UBONG" (tawag ng anak ko sa pasalubong) o kaya magpabili ka na lang kay lola taba mo" ang sagot nya "ayaw ko, gusto ko ubong mo" (sweet ng baby ko noh) hindi ako makapag salita, nakinig lang ako ng nakinig sa mga sinasabi nya..wahhhh..na mimis ko na talaga sya, sa mala anghel nyang boses nya, natanggal ang isang tambak na stress na bumabalot sa katawan ko...parang vitamins ang boses nya na muling nagpalakas sa akin...sa pagtatapos ng aming pag uusap, napa upo ako sa isang tabi at napa isip..sa aking pag iisip, nakagawa ako ng isang poem na ewan ko kung papasa sa inyo...ehehehe

Aking sanggol na idinuduyan

Ako'y lilisan para sa'yong kabutihan

Batang paslit na humahabol

Ako'y naghahanda sa iyong pagsibol

Sa iyong pagdaramdam akoy nag aalala

Sa iyong pagkakasakit, ako'y natataranta

Sa bawat pag iyak ako'y napapasabay

Sa bawat hinaing ikaw ay ginagabay

Bawat oras ay hinahabol at hinihila

Upang ikaw ay mayakap at mahagkan

Pagdaan ng araw aking inaabangan

Upang ikaw ay makita't makasama

Aking anak na munting anghel

Ako'y hitayin upang ikaw ay ipaghele

Aking inspirasyon at lakas ng loob

Sa iyoy nagmamahal at nagsusumamo

SAD QUOTES

1. Who do you turn to?? When the only person who can stop u from crying is the one who is making you cry.
2. Train youself to let go the fear of losing someone you love.
3. The greatest irony of love is letting go when you need to holdon, and holding on when you need to let go.
4. Its hard to think that your not mine anymore, if only I could turn back the hands of time, but life nust go on, hope your happy for the the life you have chosen.
5. Be fair to youself! Don’t cry for someone who doesn’t desever your tears…theres no use holding on to someone who has been hurting you…don’t love to much! Learn to keep a little for yourself.

DAHIL SA ULAN

dahil sa nabasa ako ng ulan pag uwi last night, hindi na ako nakatambay sa bahay ng sis ko…dun kasi ako dumidiretso pagkagaling ko sa opis…gusto ko kasi, pag uuwi ako ng bahay ko yung matutulog na lang ako…since ako lang mag isa sa inuupahan kong room, ayaw kong umuwi ng maaga…alam nyo kung bakit? Dahil kung anu ano lang maiisp ko..pero yun nga, dahil sa nabasa ako ng ulan, napilitan akong umuwi ng maaga…at pagkarating ko sa bahay ko, nagshower na agad ako para makatulog na…sabi ko kasi sa sarili ko, pipilitin kong matulog..

after magshower, naglagay na ako sa mukha ko ng kung anik anik na nilalagay ko…then, nag off na ako ng light para humiga at pumikit…pero dahil sa hindi pa nga ako inaantok, hindi talaga ako makatulog..isang oras na akong nakapikit pero ayaw talga mawala ang gunita ko…pikit man ang mata ko, gising namn ang utak ko, kaya tumayo ako at nag bukas ng mapapatugtog..sounds trip kako, para makatulog..

pero nang iinis talaga yata ang gabi, pag open ko ng playlist ko… @#$#%^$&^%*&…pasko na sinta ko ang tugtog…haizzz..anu pa nga ba ang nangyari..umupo ako sa sulok ng room ko habang nakikinig at naninigarilyo kasabay ng tunog ng ulan…(na imagine nyo ba) nakikinig ng nakakainis na tugtog habang umuulan..kayat kung anu ano na nmn ang naiisip ko..ayaw kong magdrama, sabi ko sa sarili ko…hindi pa nmn puno yung sinisidlan ng aking pinakakatagong lungkot eh..hindi pa nmn puno ang pinag sisidlan ng mga tubig na tumutulo sa ating mga mata…kaya, hindi ako mag dadrama…at nanalo nga ako, hindi ako nagdrama, pero naglakbay ang isip ko sa nakaraan (epekto ng sounds)..

naalala ko na nmn ang pinakamamahal kong anak..at ang kinaiinisan kong "OGAG" na syang nagtanim ng halo halong emosyon sa dibdib ko…namimis ko ang anak ko..YES!!!anak ko lang…baby ko lang ang namimis ko (PROMIS)..natapos ang tugtog..at alam nyo ba ang pumalit..say that you love me ni regine….wahhhhhhhhh…pinipilit talaga ako..pero hindi pa rin..hindi ako nagpatalo sa emosyon ko….at nagwagi nga ako..walang pumatak..walang tumulo…yun ako eh, nakakaya kong kontrolin ang emosyon ko…nakakaya kong itago ang lungkot ko sa mga halakhak ko….nakakaya kong tumawa kahit na naiinis na ako…nakakaya kong ngumiti kahit na galit na ako…sabi nga ni angel ROBOT ako…pero yun ang kailangan eh, kasi pag nagpadala ko sa emosyon ko, talo ako…at pag natalo ako, matatalo rin ang mga taong nakapaligid, nagmamahal at umaasa sa akin….

hanggang sa natapos ang tugtog na yun..nakaramdam ako bigla ng pagod..epekto siguro ng paglalakbay ng hinagap ko..at sa pagod na yun, nakatulog ako ng mahimbing at nanalo sa emosyon na lagi kong kinakalaban…yun ang kailangan eh..kaya yun ang ginagawa ko at gagawin sa mga susunod na aspeto ng buhay ko….

Bakit?

Bakit ko ginawa ang blog na ito?

Una (xempre, bago ang pangalawa), dahil na rin sa impluwenxa ng mga taong nakapaligid sa akin (nakapaligid daw oh..pero ang totoo, nasa kaliwa ko lang sila pag naka upo ako sa table ko sa office).dahil sa pagbabasa ko ng mga blog nila, nailalabas ko ang aking mga emosyon. Lungkot, saya, malakas na halakhak, inis at kung anu ano pa. Dahil, kadalasan, nadadala ako sa mga sinusulat nila. Pero hindi lahat sinasang ayunan ko.

Pangalawa (xempre sunod sa una)Kaya naisipan kong gumawa (or let say gumaya) ng blog para mailabas ko rin ang emosyon ko. Uu, alam ko pangatlo na ito sa mga blog ko, pero kakaiba itong blog na ito, dahil dito nyo makikilala ang kalaliman at kababawan ng aking pagkatao. I have done this before, sa friendster, pero dahil sa kangaragan at kashungahan ng lola nyo, nadelete ko ang dating account ko. Pro xempre, gawa ulit ng another account..hehe (hindi po adik, nakikiuso lang)..LOL..

Kaya abangan at subaybayan nyo, kung anu anong mailalathala ko sa blog na ito. Mga araw araw na gawain, pangyayari at damdamin ng buong buhay at pagkatao ko. Sana nga lang, walang kumontra dahil aaawayin ko talaga (JOKE). Matutuwa nga ako pag may nag rereact eh..yun ang habol ko..hahaha..habol ko ang ibat ibang pananaw at pagkakilala ng ibat ibang tao sa akin.
Kasi baka hindi ko na rin nakikilala ang sarili ko, kaya kailangan ko ang pananaw nyo para makilala ko ng lubusan ang sarili ko. Kailangan ko rin ng mga payo, kasabihan at pangaral na tatagos sa kaloob looban ng pagkatao ko, ng puso ko. Gusto kong ipakilala nyo pa ako sa sarili ko sa pamamagitan ng pananaw at mga komento nyo sa akin. Wag kayong mag alala, malugod namn akong makikinig at xempre magpayo sa mga sasabihin nyo at tapat ko rin kayong sasagutin sa mga sinasabi nyo.

Kaya hanggang sa susunod na pagpopost!!